Ne kadar yakisiyor sana gulmek...kahkahani duymak...gozlerinin icinin guldugunu gormek mavilerin kuculup siyahlarin sarıya burundugu noktada yesil olmasini gozlemek gunes isinlarinin carpmasi ile..tekrar ozgurce ucman..sevdiklerine sarilman...kollarin uyustugunda kendini kollarima birakman...
Hayat cok kisa..birak, let go..at kanatlarindan o yukumlulukleri..atamiyor musn..izin ver bana lanet olsasi IZIN VER...Yapabilecegimi biliyorsun...biliyorsun...biliyorsun...biliyoruz..biliyorduk...olmadi...o "kanatlarin" altinda ezildi bu naive boyutu ufaq potansaiyeli tankerler kadar olan askımız...
Kararım ve hakkindaki nacizhane düşüncelerim değişmiyecektir...Kendi sahnen..Hep dedim bunu...bazen icimden bi ses sanki bunu hep dedigim icin acısı benden cıktı diyor..ama senin sahnen..kararını verdin..secimini yaptın...saygı duyuyorum...
ama o kadar....
Ben...ordayim...elimde bi kadeh sarabim, gulumsemem,fısıldayan kelimelerim,dvd lerim,melodilerim evet melodilerim,benligim,dervishim,kolyem,...ve kafamin icindeki o kara lekecik...kendi krallıgımda...ordayim..hep orda oldugum gibi...ben hep o insandım...sen d kim oldugunu unutma kadinim...bunu mutlulugundan daha cok dilerim...
No comments:
Post a Comment